Dit komt niet zomaar ergens vandaan maar gaat heel ver terug de geschiedenis in. In de middeleeuwen en de tijden van de heksenjachten bestond er iets dat het ‘schandmasker’ genoemd werd.

Het was een zwaar metalen masker met een bitje met punten eraan voor in je mond. Deze verwondde de mond en scheurde de tong. Het werd gebruikt om vrouwen te straffen die de 'openbare orde verstoorden'.

De vrouw werd hiermee door de straat aan een touw genomen om zo vernederd en onteerd te worden. Vaak door een man uit de familie, een broer of de vader, want zij had de familie schande aangebracht en dat kwam van de duivel en moest gestraft worden.

Nu denk je misschien, we zijn toch best ver gekomen met de baas over eigen buik-
en feminisme bewegingen...

Maar als je bedenkt dat mijn eitje in de buik van mijn

moeder zat toen mijn oma zwanger was. En dat zij als jonge vrouw zwanger raakte
voor haar huwelijk met mijn opa. Toen haar excuses heeft moeten aanbieden aan de
raad van de kerk... omdat zij een grote zonde had begaan, wat werd gezien als iets
duivels en toen per direct moest trouwen. Daarnaast kon zij haar baan als school
docente op zeggen want, nu was het haar taak om het huishouden te doen en
kinderen groot te brengen. Ja, het was een hele andere tijd, maar dit is nog voelbaar
in ons. En hoor je hier ook het vernederen van de vrouw en de moeder?
Het onteren van de vrouw en het klein houden om de controle over haar te
behouden, is hierin ook te voelen.

En is dat gevoel niet al eeuwenlang aanwezig?

Is dat niet waar zoveel vrouwen nog mee rondlopen?
Met de angst om te veel te zijn, te groots, te aanwezig, te luid, te ... vul maar in.
Met als gevolg dat er wordt ingehouden, weggeslikt, brok in de keel, pijn in de buik,
spanning in het bekken, pijn bij menstrueren, spanning om te klinken en openen
voor geboorte. Het werkt door in alle lagen van ons vrouw zijn.
Deze patronen, deze overtuigingen zitten nog in ons, dit is doorgegeven in ons
DNA. Het verhaal van de gesnoerde mond gaat veel verder terug dan jij alleen. Je
hier bewust van worden, van jouw verhaal en die van de vrouwen voor je, is zo
helpend.
Het mooie is dat ons lichaam herinnert, dat we vrij zijn in onze kern en dat zij echt
zo graag gehoord, gevoeld en geuit wil worden. En dat elk moment van vrije
expressie bijdraagt!

Ons lichaam is trilling, en met trilling creëren we beweging, en waar beweging is,
kunnen we openen en zakken en kan het geboorte proces stromen.

En wanneer er vaker momenten zijn van vrije expressie in een veilige omgeving, dan kunnen er nieuwe paadjes aangelegd worden in ons spiergeheugen. Dan kunnen patronen doorbroken worden en overtuigingen die klein houden, wegsmelten.

Hoe doen we dit samen?
(Dit zijn mijn gedachten, maar ik hoor ook heel graag die van jou... <3)

1) Laten we samen kiezen om niet meer de woorden hysterisch, overdreven,
dramatisch/ ‘te veel’ over onze stem gebruiken, want dat is ze NIET!!!! En dat BEN
je niet!!! Het zijn leugens die afsluiten en triggeren in oude overtuigingen. De
waarheid over je stem is dat zij mag klinken in al haar volheid, haar wildheid, haar
bulderend vuur en haar zachte kwetsbaarheid.

2) Herinner jezelf vandaag, spreek het uit zodat jouw lichaam het voelt en jouw
spieren in deze waarheid mogen openen:
Ik ben nu hier, Ik hoor je, brul maar voor al die keren dat het niet kon nu brul ik voor mij en voor mijn kindje Ik ben hier en mijn stem is waardevol!

3) Klink jouw waarheid, klink jouw stem in klank en woorden. Met zachtheid en
dankbaarheid voor iedere keer. Want elk moment dat jouw waarheid klinkt is
waardevol en mag gevierd worden.

4) EN, laten we elkaar vieren, vieren wanneer een andere vrouw haar waarheid
spreekt, vieren wanneer ze zingt, vieren wanneer ze juicht, vieren wanneer ze haar
woede uit. Zo her-schrijven we samen het verhaal van de gesnoerde mond!

Klank voor klank
Laagje voor laagje
Precies op jouw tijd en op jouw authentieke manier.
Dank je wel voor jouw stem
In jouw schoonheid
En jouw kracht
Volledig jou
Welkom vrouw